ပါရဠိဖတ္နည္းကုိနားလည္ေစရန္ ရွးဦးစြာပါဠိဘာသာ အကၡရာ ၄၁-လံုးနွင့္ ယင္း ၄၁-လံုးမွ သရဗ်ည္းခြဲျခားျခင္း၊ သကုိသံတုိသံရွည္ ခြဲျခားျခင္း၊ ဗ်ည္းကုိလည္းဌာန္တူရာစုေပါင္း၍ အုပ္စုဖြဲျခင္းမ်ားကုိနားလည္ရန္ လုိအပ္ပါသည္..။
အကၡရာ ၄၁-လံုး
သရ
၈ - လံုးႏွင့္ ဗ်ည္း ၃၃ - လံုးကုိေပါင္းလွ်င္ အကၡရာ ၄၁ -လံုး ျဖစ္၏။
ဗ်ည္း ၃၃ - လံုး
က
မွ အ အထိ
သရ
၈ - လံုး
= အ - အာ - ဣ - ဤ - ဥ - ဦ - ဧ - ၾသ
၄င္းတုိ႔ကုိ သံတုိ (ရသ) သရ ၃-လံုး၊ သံရွည္
(ဒီဃ) သရ ၅-လံုး ဟူ၍ ေအာက္ပါအတုိင္းခြဲျခားထားသည္..။
သံတုိ
ရသ
|
သံရွည္
ဒီဃ
|
သံတုိ
ရသ
|
သံရွည္
ဒီဃ
|
သံတုိ
ရသ
|
သံရွည္
ဒီဃ
|
သံရွည္
ဒီဃ
|
သံရွည္
ဒီဃ
|
အ
|
အာ
|
ဣ
|
ဤ
|
ဥ
|
ဦ
|
ဧ
|
ၾသ
|
ဗ်ည္း ၃၃-လံုးကုိ ဌာန္နီးစပ္ရာဌာနတူရာတုိ႔ကုိအုပ္စုဖြဲ႔ထားရာ
၄င္းတုိ႔ကုိ ဝဂ္ဟုေခၚသည္။ ဌာန္မတူေသာဗ်ည္းမ်ားကုိအုပ္စုဖြဲ႔ မရသျဖင့္ အ-ဝဂ္ ဟုေခၚသည္။
ဝဂ္ဗ်ည္း ၂၅-လံုးကုိ ေဒါင္လုိက္ ဇယားအရပထမအကၡရာ၊ ဒုတိယအကၡရာ၊ တတိယအကၡရာ၊ စတုတၳ အကၡရာ၊
ပဥၥမအကၡရာဟုေခၚဆုိရမည္။
ဖုိ
|
မ
|
ဖုိ
|
မ
|
ဖုိ
|
|
ပထမ
|
ဒုတိယ
|
တတိယ
|
စတုတၳ
|
ပဥၥမ
|
|
က-ဝဂ္
|
က
|
ခ
|
ဂ
|
ဃ
|
င
|
စ-ဝဂ္
|
စ
|
ဆ
|
ဇ
|
စ်
|
ည
|
ဋ-ဝဂ္
|
ဋ
|
ဌ
|
ဍ
|
ဎ
|
ဏ
|
တ-ဝဂ္
|
တ
|
ထ
|
ဒ
|
ဓ
|
န
|
ပ-ဝဂ္
|
ပ
|
ဖ
|
ဗ
|
ဘ
|
မ
|
အ-ဝဂ္
|
ယ
|
ရ
|
လ
|
ဝ
|
သ
|
ဟ
|
ဠ
|
အံ
|
ထုိတြင္ ပထမအကၡရာ၊ တတိယအကၡရာနွင့္ ပဥၥမအကၡရာတုိ႔ကုိမိမိတုိ႔အခ်င္းခ်င္းဆင့္နုိင္သည္။
ပထမအကၡရာသည္ ဒုတိယအကၡရာေပၚ၌ ဆင့္နုိင္သည္။ တတိယအကၡရာသည္ စတုတၳ အကၡရာေပၚသုိ႔ ဆင့္နုိင္သည္။
ပဥၥမအကၡရာသည္ ေရွ႕ဗ်ည္းေလးလံုးေပၚသုိ႔ ဆင့္နုိင္သည္။
အ-ဝဂ္ဗ်ည္း ၈-လံုးတုိ႔တြင္ ယ-သည္ မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္းဆင့္နုိင္၍
ယ-ေပၚသုိ႔ အျခားဗ်ည္း ၁၈-လံုး ဆင့္နုိင္သည္။
ရ-သည္ အခ်င္းခ်င္းမဆင့္နုိင္ဘဲရ-အေပၚသုိ႔ အျခားဗ်ည္း
၇-လံုးတုိ႔က လာေရာက္ ဆင့္နုိင္သည္။
လ-သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နုိင္၍ လ-ေပၚ၌ က-ဗ်ည္းႏွင့္
ပ-ဗ်ည္းတုိ႔ ဆင့္နုိင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ လ-သည္ ယ-ေပၚ၌လည္းဆင့္နုိင္ေသးသည္။
ဝ-သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နုိင္၍ ဝ-ေပၚသုိ႔ က၊
ခ၊ တ၊ ဒ၊ ဇ၊ န၊ ယ၊ သ၊ ဟ ဗ်ည္းတုိ႔ ဆင့္နုိင္သည္။ သ-သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နုိင္၍ န၊ မ
အကၡရာတုိ႔ အေပၚ၌ ဆင့္နုိင္သည္။ ဝဂ္၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ ဉ ဏ န မ အကၡရာတုိ႔သည္ ဟ-ေပၚ၌ ဆင့္နုိင္သည္။
ယ ဝ ဠ အကၡရာတုိ႔သည္လညး္ ဟ-အေပၚ ဆင့္နိုင္သည္။ ထုိအခါ အကၡရာေရးသားရာ၌ ဟထုိးအျဖစ္ ရွိေနမည္
ျဖစ္သည္။
မူလဗ်ည္း
|
အသြင္ေျပာင္းဗ်ည္း
|
ယ
|
် - ယပင့္
|
ရ
|
ျ - ရရစ္
|
ဝ
|
-ြ - ဝဆြဲ
|
ဟ
|
-ွ - ဟထုိး
|
အကၡရာတူဆင့္ျခင္းကုိသဒိသေဒြေဘာ္ေခၚၿပီးအကၡရာမတူဆင့္ျခင္းကုိအသဒိသေဒြေဘာ္ဟုေခၚသည္။
(သဒိသ=တူေသာ၊ အသဒိသ= မတူေသာ၊ ေဒြေဘာ္= နွစ္လံုးတပ္ဆင္ျပဳျခင္း။)
သဒိသေဒြေဘာ္ (အကၡရာတူဆင့္ျခင္း)
(၁) ပထမအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု
(အေပၚစာလံုးကုိအသတ္ဟုမွတ္ထား၍
အသံမထြက္ရေအာက္စာလံုးကုိသာအသံထြက္ရမည္)
က+က = ကၠ(သကၠ- သိၾကားမင္း) သက္က
စ+စ = စၥ (သစၥ- အမွန္တရား) သစ္စ
ဋ+ဋ = ဋၬ (ဝဋၬ- ဝဋ္ဆင္းရဲ) ဝတ္ဋ
တ+တ = တၱ (သတၱ- သတၱဝါ) သတ္တ
ပ+ပ = ပၸ (သပၸ- ေျမြ) သပ္ပ
(၂) တတိယအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု
ဂ+ဂ = ဂၢ (အဂၢ- အျမတ္) အက္ဂ
ဇ+ဇ = ဇၨ (အဇၨ- ယေန႔) အစ္ဇ
ဍ+ဍ = ၮ (အၮ- တရားဆံုးျဖတ္ျခင္း)
ဒ+ဒ = ဒၵ (သဒၵ- အသံ) သတ္ဒ
ဗ+ဗ = ဗၺ(သဗၺ-အလံုးစံု)သပ္ဗ
(၃) ပဥၥမအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု
ဉ
+ ဉ = ည (အညမည- အခ်င္းခ်င္း) အင္ညမင္ည
(ျမန္မာဘာသာ၌မူညသည္
တစ္လံုးတည္းသာျဖစ္သည္)
ဏ=ဏ
= ဏၰ (ကဏၰ - နား/နားရြက္) ကန္ဏ
န+န = ႏၷ (ဆႏၷ - အဖံုး/အမုိး) ဆန္န
မ+မ = မၼ (ကမၼ- ကံ/အမႈကိစၥ) ကမ္မ
(၄) အဝဂ္ အကၡရာတူခ်င္းဆင့္ပံု
ယ+ယ = ယ် (ေသယ်-အိပ္ရာ) ေသယ်
လ+လ = လႅ (ကလႅ- ခံ့က်န္း) ကန္လ
ဝ+ဝ =ဝြ(ကုဗၺေတာ-ျပဳလုပ္သူအား ဝြ-ကုိဗၺျပဳ)
ကုပ္ဗေတာ
သ+သ =
ႆ (ကႆက -လယ္သမား)ကတ္သက
အသဒိသေဒြေဘာ္ (မတူဆင့္ျခင္း)
(၁) ပ မွ/ဒုအကၡရာေပၚသုိ႔ ဆင့္ျခင္း
က+ခ =
ကၡ (ယကၡ-ဘီလူး) ယက္ခ
စ+ဆ =
စၦ (အစၦ- ဝံ) အစ္ဆ
ဋ+ဌ =
႒ (အ႒- ရွစ္) အတ္ဌ
(ဌ-ဝမ္းဘဲကုိလည္ရစ္ထည့္လွ်င္ နွစ္လံုးဆင့္ဟုမွတ္ရမည္)
တ+ထ = တၳ
(သတၳ-လွည္းကုန္သည္)သတ္ထ
ပ+ဇ =
ပၹ (ပုပၹ = ပန္း) ပုပ္ဖ
(၂)တ မွ/စ အကၡရာေပၚသုိ႔ဆင့္ျခင္း
ဂ+ဃ = ဂၣ
(ဗ်ဂ ၣ -က်ား) ဗ်က္ဃ
ဇ+စ် =
ဇၥ် (မဇၥ် -အလယ္) မစ္စ်
ဍ+ဎ = ၯ (အာကၯန-ဆြဲငင္ျခင္း) အာကတ္ဍန
ဒ+ဓ = ဒၶ (သဒၶြြါ- ယံုၾကည္ျခင္း ) သတ္ဓါ
ဗ+ဘ = ဗၻ (လဗၻတိ- ရအပ္၏) လပ္ဘတိ
(၃) ပဥၥမအကၡရာမွ ေရွ႕ဗ်ည္းမ်ားေပၚဆင့္ျခင္း
င+က = ကၤ (ဝကၤ- ေကာက္ျခင္း) ဝင္က
င+ခ = ခၤ (ကခၤါ- ယံုမွားျခင္း ) ကင္ခါ
င+ဂ = ဂၤ (မဂၤလ- မဂၤလာ) မင္ဂလာ
င+ဃ = ဃၤ (သဃၤ - သံဃာ) သင္ဃာ
ဉ+စ = ဥၥ (ပဉၥ- ငါးခု) ပင္စ
ဉ
+ ဆ = ဉ ၦ(ဥဥ ၦ - ရွာမွီးျခင္း) အံုဆ
ဉ
+ ဇ = ဥၨ (အဥၨန - မ်က္စဥ္း) အင္ဇန
ဉ
+ စ် = ဥၥ် (ဝဥၥ်ာ - အၿမံဳမ) ဝင္စ်ာ
ဏ
+ ဋ = ဏၬ (ကဏၬက -ဆူး) ကန္ဋက
ဏ
+ ဌ = ဏၭ (ကဏၭ- လည္ေခ်ာင္းအရပ္) ကန္ဌ
ဏ
+ ဍ = ႑ ( က႑- အပုိင္း) ကန္ဍ
န
+ တ = ႏၱ (အနႏၱ - အဆံုးမရွိ) အနန္တ
န
+ ထ =ႏၳ (ဂႏၳ - က်မ္းစာ) ဂန္ထ
န
+ ဒ = ႏၵ (ဆႏၵ- အလုိ) ဆန္ဒ
န
+ ဓ = ႏၶ (ဂႏၶ - အနံ႔) ဂန္ဓ
မ
+ ပ = မၸ ( ကမၸတိ- တံုလႈပ္၏) ကမ္ပတိ
မ
+ ဖ = မၹ (သမၹပၸလာပ-ၿပိန္ဖ်င္းေသာစကား) သမ္ဖပ္ပလာပ
မ
+ ဗ = မၺ (အမၺ - သရက္္ပင္) အမ္ဗ
မ
+ ဘ = မၻ (သမၻဴလ - မိဖုရား) သမ္ဘူလ
(၄) ယ-အေပၚသုိ႔ ဆင့္ျခင္း
က+ယ = က် (သက်မုနိ- ျမတ္စြာဘုရား)
ခ+ယ = ခ် (အာခ်ာတ - အာခ်တ္)
ဂ+ယ = ဂ် (အာေရာဂ် - က်န္းမာျခင္း)
ဃ+ယ = ဃ် (မာဃ်- သင္းေခြပန္း)
စ
+ ယ = စ် (သဥၥ်ာ - ဆည္းဆာ) သင္စယာ
ဏ+ယ = ဏ် ( အာနဏ်- ေႂကြးကင္းသူဘဝ) အာနဏယ
တ+ယ = တ် (တ်ာဟံ - ေတအဟံ)
ဒ+ယ = ဒ် (အဒ်- ယေန႔) အဒယ
ဓ+ယ = ဓ် (မဓ်-အလယ္) မဓယ
န+ယ = ႏ် (ကႏ်ာ-ကညာ) ကနယာ
ပ+ယ = ပ် (လိပ် - ေရးသား၍) လိပ္ပယ
ဗ+ယ = ဗ် (ဗ်ာဓိ- အနာ)
ဘ+ယ = ဘ် (ဘ်ာဒီဟိ-…) ဘယာဒီဟိ
မ+ယ = မ် (မ်ာယံ- ေမ+အ+အယံ) မ်ာယံ
လ+ယ = လ် (ကလ်ာဏ-ေကာင္းေသာသူ)
သ+ယ = သ် (နိသ်-မွီရာ) နိတ္သယ
ဟ+ယ = ဟ် (ဂါဟ်- အယူခံရသည့္ပစၥည္း)
မွတ္ရန္။ ။ ယ-ေပၚသုိ႔ (က ခ ဂ ပ ဗ ဘ မ)တုိ႔ကုိဆင့္ရာ၌ ျမန္မာအသံထြက္
နည္းအရတစ္သံတည္း ျဖစ္ေအာင္ ပူးတြဲသြားသည္၊ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားမွာမူအသံနွစ္ခုနီးကပ္ရံုမွ်သာျဖစ္၍
တစ္သံတည္းအျဖစ္ ပူးေပါင္းသြားျခင္းမရွိေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ကုိ (ကယ) ခ်ကုိ (ခယ)၊ ဂ်ကုိ
(ဂယ) ပ်ကုိ (ပယ) ဗ်ကုိ (ဗယ) မ်ကုိ (မယ)ဟုအသံခ်င္းနီးကပ္စြာထြက္ၾကသည္။
(၅) ရ-ေပၚသုိ႔ဆင့္ျခင္း
က+ရ = ၾက (စၾက- စၾကာ)စက္ၾကာ
ဂ+ရ = ျဂ (ျဂဟ = ၿဂိဳလ္) ဂရဟ
တ+ရ = ၾတ (တၾတ - ထုိေနရာ၌) တတ္တရ
ဒ
+ ရ = ျဒ (ျဒဝ- အရည္) ဒရဝ
ပ+
ရ = ျပ (ျပဘာ - အေရာင္) ပရဘာ
ဗ+
ရ = ျဗ (ျဗဟာ-ႀကီးက်ယ္ေသာ) ဗရဟာ
မ+ရ = ျမ (အၿမိတ- အမတ) အမရိတ
(၆) လ-ေပၚသုိ႔ဆင့္ျခင္း
က+လ = ကႅ (ေကႅသ- ကိေလသာ) ကေလသ
ပ+လ = ပႅ (ပရိပႅဝ - ေပၚလြင္ေသာ) ပရိပလဝ
(ပႅဝ - ေဖါင္) ပလဝ
(ယ ရ
လ) တုိ႔အေပၚသုိ႔ ဆင့္္ရာ၌ အေပၚအလံုးသည္ အသတ္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ရံုမွ် မကအသံပါ ထြက္ရသည္၊
ပါဌ္ဆင့္နွစ္လံုးကုိေပါင္း၍အသံထြက္ ရသည္။)
(၇) ဝ-ေပၚသုိ႔ဆင့္ျခင္း
က+ဝ = ကြ
ခ+
ဝ = ခြ
တ+ဝ = တြ
(ဂ) သ-ဆင့္ျခင္း
သ+တ =
သၱ (ဥတၱသၱ-ထိတ္လန္႔) အုတ္တသတ
သ+န =
သၷ (ေသၷဟ-အေစး) သေနဟ
သ+မ =
သၼ (ကသၼာ-အဘယ္ေၾကာင့္)
သ+တရ = ၾသၱ (ဘၾသၱ - သားေရအိတ္) ဘသတရာ
(ပါဌ္ဆင့္နွစ္လံုးအသံထြက္ရသည္)
(၉) ဟ-ေပၚသုိ႔ဆင့္ျခင္း
ဉ
+ ဟ = ဥႇ (ပဥႇ -ျပႆနာ)ပင္ညႇ
ဏ+ဟ
= ဏွ (ပုဗၺဏွ-နံနက္အခါ)
မ+ဟ = မွ (အမွ- ငါ၊ တုမွ- သင္၊)
ဠ+ဟ = ဠႇ (ရုဠႇီ-အမည္) ရံုလွီ
မွတ္ရန္
- ဉႇ ၊ ဏွ ၊ ႏွ မွ ယွ ဠႇ မ်ား၌ ၄င္းတုိ႔သည္ တစ္လံုးတည္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္းနွစ္လံုးဆင့္ကဲ့သုိ႔
ျဖစ္၍ တစ္လံုးကုိအသတ္သံထြက္ၿပီးတစ္လံုးကုိဟထုိးသံထြက္ရသည္။
အသတ္အသံထြက္နည္း
ပထမအကၡရာ (က၊စ၊ဋ၊တ၊ပ)တုိ႔ႏွင့္
အသတ္ျပဳလုပ္ရာ၌ အသံထြက္ နည္းကုိနားလည္ ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ဒုတိယအကၡရာ (ခ၊ဆ၊ထ၊ဌ၊ဖ)နွင့္ စတုတၳ အကၡရာ
(ဃ၊စ်၊ဎ၊ဓ၊ဘ) တုိ႔ကုိအသတ္အျဖစ္ အသံုးမျပဳၾကေခ်၊
တတိယအကၡရာ (ဂ၊ဇ၊ဍ၊ဒ၊ဗ)တုိ႔ကုိအသတ္အျဖစ္ အသံုးျပဳနုိင္သည္။
ထုိအခါ မိမိသက္ဆုိင္ရာပထမအသတ္သံအတုိင္းအသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ - အဇၨ - အစ္ဇ
သဗၺ- သတ္ဗ
ပဥၥမအကၡရာ (င)ႏွင့္(ဉ)ကုိအသတ္အျဖစ္
အသံုးျပဳရာ၌ (င္)သတ္အသံထြက္ရမည္။ ပဥၥမအကၡရာ (ဏ၊ န၊ မ)တုိ႔ကုိအသတ္အျဖစ္ အသံုးျပဳရာ၌
ေသးေသးတင္အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- အည - အင္ည
ဝဏၰ - ဝံဏ
ယနွစ္လံုးဆင့္ရာ၌ အေပၚယကုိ (ယ္)သတ္အျဖစ္ မွတ္ယူရမည္။
ဥပမာ - အယ်-အယ္ယ- ဟုအသံထြက္ရမည္။
လနွစ္လံုးဆင့္ရာ၌ အေပၚလကိုေသးေသးတင္ အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- မလႅ - မံလ
သ-နွစ္လံုးဆင့္ရာ၌
ေရွ႕သရကုိ (တ္)အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- ယႆ - ယတ္သ
ဣ-သရႏွင့္
ဥ-သရကုိ (က၊ဂ၊စ၊ဇ) သတ္ရာ၌ (တ္)သတ္အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- တိကၡ - တိတ္ခ
ဒုကၡ
- ဒုတ္ခ
ဣ-သရႏွင့္
ဥ-သရကုိကဥၥမအကၡရာ (င၊ဉ၊န၊ဏ၊မ)တုိ႔ျဖင့္ သတ္ရာ၌ (န္)သတ္ (မ္)သတ္ အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- လိဂၤ - လိန္ဂ
ကိဥၥန - ကိန္စန
ဣ-သရႏွင့္
ဥ-သရကုိ (ယ၊လ၊ဠ) သတ္ရာ၌ (န္)သတ္အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- ဘိေယ်ာ - ဘိန္ေယာ
ေဝပုလႅ - ေဝပုန္လ
ဣ-သရႏွင့္
ဥ-သရကုိ (သ္) သတ္ရာ၌ (တ္) သတ္အသံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- တိႆ - တိတ္သ
ဖုႆ - ဖုတ္သ
ဧ-သရကုိ
(က္ ဂ္ စ္ ဇ္ ဋ္ ဍ္ တ္္ ဒ္ ပ္ ဗ္ သ္) တုိ႔သတ္ရာ၌ (အ)ကုိ (စ)သတ္သည့္ အသံ (အစ္သံ) ထြက္ရသည္။
ဥပမာ- ပါဋိေယကၠံ - ပါဋိယစ္ကံ
ပစၥ - ပစ္စ
ေသ႒ - သစ္ဌ
ဧ-သရကုိ(ဉ္)
သတ္ရာ၌ (ေအာက္) သံထြက္ရမည္။
ဥပမာ- ၾသကၠာက - ေအာက္ကာက
ေမာကၡ - ေမာက္ခ
ၾသ-သရကုိ
(ဇ္ ဋ္ တ္ ဒ္ ပ္ ဗ္) သတ္ရာ၌ (အြတ္) အသံထြက္ရသည္။
ဥပမာ- ပါေမာဇၨ - ပါမြတ္ဇ
ေဗာဇၥ်ဂၤ - ဗြတ္ဇင္ဂ
ေဖါ႒ဗၺ - ဖြတ္ဌတ္ဗ
ေယာတၱ - ယြတ္တ
ေသာတၳာနံ - သြတ္ထာနံ
ေပါတၳက - ပြတ္ထက
ေလာဒၵ - လြတ္ဒ
ေသာပၸ - သြတ္ပ
ေယာဗၺန - ယြတ္ဗန
ၾသ-သရကုိ (င္)သတ္လွ်င္ ရုိးရုိးျမန္မာအသံထြက္
အတုိင္း (ေအာင္) ဟုထြက္ရသည္။
ဥပမာ- ေပါခၤ - ေပါင္ခ
ၾသ-သရကုိ (ဉ္ န္ ဏ္ မ္) သတ္ရာ၌ (ဝ)ဆြဲ (န္)သတ္
အသံ (အြန္) ဟုအသံထြက္ရသည္။
ဥပမာ- ေကာဥၥ - ကြန္စ
ေက႑ည - ကြန္ဍင္ည
ေသာဏၰ - သြန္ဏ
ေဗာႏၵိ - ဗြန္ဒိ
ေဟာႏၱဳ - ဟြန္တု
ေသာမၼ - သြန္မ
ဤတြင္ ပါဠိဖတ္နည္းနိသ်ရည္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ၿပီးဆံုးပါၿပီ…
ေဘးဘယာေဝးကြာေအးျမၾကပါေစ..
1 Comments
တပည့်တော်မ သိချင်သည့်အချက်က "ပ-အက္ခရာ ကို ဖို၊ ဒု-အက္ခရာ ကို မ၊ တ-အက္ခရာ ကို ဖို၊ စ-အက္ခရာ ကို မ၊ ပဉ္စမအက္ခရာ ကို ဖို" အစရှိသည်တို့ကို မည်သို့ခွဲခြားသတ်မှတ်ပါသနည်း။ သိလိုပါသဖြင့် မေးမြန်းခြင်းပါ ဘုရာ့။ သိပါရစေ ဘုရာ့။