သနရာမရ ေလာကဂရံု၊ ဝေႏၵ သုတံ ဂတိဝိမုတၱံ။
ကရုဏာသီတလ
ဟဒယံ- မဟာကရုဏာေတာ္ျဖင့္ ေအးျမေသာ စိတ္နွလံုးလည္း ရွိေတာ္မူပါေပထေသာ၊
ပညာပေဇၨာတ
ဝိဟတ ေမာဟတမံ- အရဟတၱမဂ္တည္းဟူေသာ အေရာင္အလင္းျဖင့္ ဝိဇၨာတည္းဟူေသာ အမုိက္ေမွာင္ကုိ
အထူးသျဖင့္ ဖယ္ခြါေတာ္မူၿပီးထေသာ၊
သ-နရာမရ ေလာကဂရံု-
လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါအနႏၱတုိ႔၏ ေၾကာက္ထီးတန္တု အေလးဂရုျပဳရာ တစ္ဆူတည္းေသာ ဆရာသခင္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူေပထေသာ၊
ဂတိဝိမုတၱံ-
ေဒဝမႏုႆနိရယနွင့္ ေပတ တိရစၦာန္ လားရန္အရွိ ငါးတန္ေသာ ဂတိတုိ႔မွလည္း အထူးသျဖင့္ ကင္းလြတ္ေတာ္မူၿပီးထေသာ၊
သုဂတံ- သတၱဝါတုိ႔အား
ဟုတ္မွန္ေသာ တရားစကားကုိသာ ေျပာဆုိေတာ္မူတတ္ထေသာ၊
ဗုဒၶံ- သစၥာေလးပါး
ျမတ္တရားကုိ လက္ေပၚတင္ထား ပတၱျမားကဲ့သုိ႔ ျပတ္သားထင္ထင္ သိျမင္ေပတတ္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို၊
ေမ အယံ- တရားေဟာပုဂၢိဳလ္
တရားနာပုဂၢိဳလ္ ေခၚဆုိပညတ္ ပရမတ္မွာမူ ရုပ္နာမ္နွစ္ျဖစ္ၾကပါေသာ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္၊
ဝေႏၵ ဝႏၵာမ-
ကာယဝစီ မေနာခ်ီ၍ သံုးလီဒြါရ ပဏာမျဖင့္ တုတ္ကြရုိက်ိဳး လက္စံုမုိးကာ ရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ပါ၏
ျမတ္စြာဘုရား…။ ။အရွင္ေဇာတိ (နံ႔သာနီ)
0 Comments