ေရွ႕သုိသာသနာ ငဲ့ၾကည့္ပါ

‘မဂၤလာပါ ဦးဇင္းဘုရား…’

‘ေအး ေအး .. မဂၤလာပါကြယ္..’

‘ဘယ္ကလွည့္လာတုန္း ဒကာမႀကီး..’

‘တပည့္ေတာ္ ေစ်းလာရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းလည္း မေရာက္တာၾကာလုိ႔ ဝင္ခဲ့တာပါဘုရား…’

‘ေကာင္းတာေပါ့… ေက်ာင္းမွာလည္း လကုန္ၿပီး ၁/၂ ရက္ေန႔ေတြမွာ ဆရာေတာ္ ဦးေဆကိႏၵတရားပြဲ ရွိတယ္ေလ.. လာခဲ့ေပါ့.. '

‘တင္ပါ့ဘုရား.. ေဝယ်ာဝစၥေတာ့ လုပ္ေပးပါ့မယ္ဘုရား… ဆရာေတာ္ကုိေတာ့ မကန္ေတာ့ခ်င္ပါဘူးဘုရား..

'ဟင္ !! .. ဘာလုိ႔လဲကြဲ႔ '

‘အဲ့ဒီဆရာေတာ္ သတင္းေတြကုိၾကားထားလုိ႔ပါ…’

‘ဆုိစမ္းပါဦး.. ဘာသတင္းေတြမ်ားပါလိ္္မ့္ …’

‘တျခားမဟုတ္ပါဘူး… အဲ့ဒီဆရာေတာ္က မာနႀကီးတယ္တဲ့၊ ေနာက္ၿပီး.. သူ႔ကုိကိုးကြယ္တဲ့ ဒကာေတြကုိလည္း လူေရွ႕သူေရွ႕နဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္း၊ကားဂိတ္မေရွာင္ ထုိင္ထ လုပ္ခုိင္းတာေတြ၊ မာန္မဲတာေတြ၊ ေဟာက္တာေတြ လုပ္တယ္လုိ႔ သူ႔ေနာက္လုိက္တဲ့ သူေတြေျပာလုိ႔ သိၿပီး မဖူးခ်င္တာပါဘုရား…’

ေၾသာ္… ျဖစ္ရေလ ဒကာမရယ္… အမွားၾကာေတာ့ အမွန္ထင္ေနၿပီေပ့ါ… အမွန္မွာ ဒကာမႀကီးက မင္းလုိလုိက္ မင္းႀကိဳက္ေဆာင္၊ ဒကာအႀကိဳက္လုိက္ေနတဲ့ ဆရာမို္က္ေတြကိုသာ သူ႔ဘဝမွာ ျမင္ဘူးေတြ႔ဘူးေတာ့ ခုလုိ ဒကာမ်က္နွာ မေထာက္ သာသနာတြက္ကိုသာ ၾကည့္ေလ့ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္နဲ႔လည္းေတြ႔ေရာ အတင္းကုိ ျငင္းဆန္ေနေတာ့တာကုိး..။

ေျပာမယ့္သာေျပာရတယ္ ယေန႔ေခတ္ သာသနာႀကီးကလည္း လွဴမယ့္တန္းမယ့္ ဒကာေတြဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေတြက စကားေျပာတာကအစ ၿပံဳးလုိ႔ ခ်ိဳလုိ႔၊ ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ ေတာင္းစားမယ့္ လူဆုိရင္ အခန္းတံခါးပိတ္ ဂ်ိတ္။  အဲ့လုိုလူေတြအသာထား..၊ အာဂႏၱဳရဟန္းေတြမ်ား ကုိယ့္ေက်ာင္းမွာ တစ္ညေလာက္ တည္းဖုိ႔ ႂကြလာၿပီဆုိရင္ အေၾကြးရွင္မ်က္နွာထားနဲ႔ စံုလင္ေအာင္ ေမးၿပီးမွ တစ္ည အိပ္ခြင့္ေပးတယ္.. ဒါေတာင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တစ္ညမေလာက္လုိ႔ နွစ္ညတုိးၿပီး ခြင့္ေတာင္းရင္  (ကိုယ္ေတာ္က စကားကုိအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတယ္ မရဘူး တစ္ညဆုိ တစ္ညပဲ… တျခားေက်ာင္းသြားၿပီး ေန.. ဒါပဲ..)

ဆုိတဲ့ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးေတြကိုလည္း ေတြ႔ဘူးေတာ့.. အင္း.. ဒကာမေျပာလည္း ေျပာစရာပဲေလ…

ဘုန္းႀကီးအမ်ားစုကုိယ္က မ်က္နွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါေနၾကၿပီကိုး…

ဒါေၾကာင့္လည္း သာသနာမွာ အာဝဇၨန္း ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဗဒင္ေဟာ ေဆးကုေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးမ်ားသာ ႀကီးပြားတုိးတတ္ၿပီး ၾကည္ညိဳသူ ဒကာေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာ..။ ရလာတဲ့ ပစၥည္းေတြ  (စားေသာက္မကုန္တာေတြ)   ကိုလည္းေက်ာင္းေန သံဃာမ်ားကို မစြန္႔က်ဲဘဲ.. ေက်ာင္းကုိလာတဲ့ ဒကာေတြကုိသာ ေထာင္ျမင္လုိ႔ ရာစြန္႔တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေပးကမ္းေနၾကေလရဲ႕..။

အဲဒီလုိပုဂၢ္ိဳလ္ေတြကို ဘုရားရွင္က သုတၱံတစ္ခုမွာ သူခိုးအႀကီးစားေတြလုိ႔ တင္စားခဲ့တယ္..။

ဒါမ်ိဳးေတြ သာသနာမွာ မ်ားလာရင္ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ သာသနာ႔အေရး ရင္ေလးရသလုိ.. ကုိုးကြယ္ရာ ဒကာေတြမွာလည္း လမ္းမွန္ေပ်ာက္လုိ႔ လမ္းမွား ေရာက္ရေပလိမ့္မယ္…။

ဒီအေရးေတြကုိ ျမင္ေတာ္မူလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဝိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ သံဃာဒိသိသ္ထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ကုိုးကြယ္သူ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ တုိ႔၏ စစ္မွန္ေသာ သဒၶါတရားကုိ မဖ်က္ဆီးရ ဆုိတဲ့ (ကုလဒူသက) သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပဉတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္..။

[ကုလဒူသန (၈) မ်ဳိးမွာ - ဒါယိကာ/မ မ်ားအား
၁- ပန္းေပးျခင္း၊
၂- သစ္သီးေပးျခင္း၊
၃- ဆပ္ျဟေပးျခင္း၊
၄- အဂၤေတေပးျခင္း (ဘိလပ္ေျမ၊ ထံုး၊ သဲ၊ အုတ္)၊
၅- ဒန္ပူေပးျခင္း၊
၆- သစ္ ဝါးတို႔ကိုေပးျခင္း၊
၇- ေဆးကုျခင္း (ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓာတ္ရိုက္ ဓာတ္ဆင္၊ အင္းအိုင္၊ ခါးလွဲ႔၊ လက္ဖြဲ႔)၊
၈- လူတို႔၏အေစပါးခံ သတင္းစကားေပးပို႔ျခင္း စသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္..

ဒီသိကၡာပုဒ္ကို ပစ္မွားတဲ့ ရဟန္းမ်ားဟာ ပါရာဇိက ၿပီးရင္ ဒုတိယအႀကီးဆံုးျဖစ္လုိ႔ သိမ္ထဲမွာ သံဃာေတာ္ အပါး ၂၀ ရွိမွ ေျဖေဖ်ာက္လို႔ ရတယ္..။

‘တပည့္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစဘုရား..

 ပုိလ်ံတဲ့ပစၥည္းေတြကို စြန္႔က်ဲေပးကမ္းျခင္းဟာလည္း ဒါနကုသို္လ္ျဖစ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္မ်ား သဒၶါတရားကို ဖ်က္ဆီးသူ ျဖစ္ရတာလဲဘုရား ?’

ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးလည္း ေမးထုိက္ပါတယ္..

ဘာေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ သဒၶါတရားကုိ မဖ်က္ဆီးရဘူးလုိ႔ ေဟာထားလဲဆိုရင္.. ဒကာတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းကုိ လာတုန္းကေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္မယ္ဆုိတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ဆႏၵနဲ႔ လာခဲ့တာပါ…။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းက ကုိယ္ေတာ္တစ္ပါးက သူ႔ကို မုန္႔ေတြ သစ္သီးေတြ ေကၽြးလုိက္တဲ့အတြက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေက်ာင္းကုိလာတဲ့အခါ အရင္တစ္ခါ မုန္႔ေကၽြးဘူးတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ကိုမွ ရွာၿပီး ဆြမ္းကပ္ပါေတာ့တယ္..။ သူ႔ရဲ႕ရင္ထဲက စစ္မွန္တဲ့ သဒၶါတရားေလးေပ်ာက္ၿပီး ဆႏၵာဂတိဆုိတဲ့ အဂတိလုိက္လုိ႔ ကုိယ္ခင္တဲ့၊ ကိုယ္ကိုမုန္႔ေကၽြးတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ကိုမွ ဆြမ္းကပ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး ျဖစ္လာတယ္..။ ဒါဟာ ျဖဴစင္တဲ့ သဒၶါတရားကို အေရာင္ဆုိးခံလုိက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္..။

သူ႔ရဲ႕ရလာဘ္က “မ်ိဳးေစ့မမွန္ ပင္မသန္၊ ဖူးတံငံုကင္း အသီးဖ်င္း” ဆုိသလုိ လွဴေပမယ့္လည္း အက်ိဳးမေျမာက္ မၿပီးေပါက္လုိ႔၊ ကုန္တာသာရွိ အက်ိဳးနည္း၏ လုိ႔ ဆုိရမွာပါ…

ဆရာေတာ္က အဲ့ဒီလုိမရွိဘူး..

ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္လည္း ဆရာေတာ္ ငယ္စဥ္က ပညာသင္ၾကားခဲ့တဲ့ ေတာင္စြန္း ဓမၼဒူတမွာ စာသင္ခဲ့ဘူးလုိ႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို အေတာ္အတန္ သိထားတယ္..။ ဆရာေတာ္ဟာ ေက်းဇူးတရားကုိလည္း အလြန္သိတတ္သူျဖစ္တယ္.. နွစ္စဥ္နွစ္တုိင္းလည္း မိမိပညာသင္ခဲ့ရာ ေတာင္စြန္းဓမၼဒူတမွာ “ေမြးရပ္ေျမျမတ္ ေက်းဇူးဆပ္” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တရားပြဲေတြ (၁၀) ည ေလာက္ နွစ္တုိင္း က်င္းပေပးသလို ၊ ေက်ာင္းတိုက္မွာ ရွိတဲ့ စာသင္းသား သံဃာေတာ္ေတြကုိလည္း သိုးေမႊးေစာင္၊ ျခင္ေထာင္မ်ား လွဴျခင္း၊ စာအုပ္၊ ေဘာပင္နွင့္ စာေရးကိရိယာမ်ား လွဴျခင္း၊ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ႀကီး၏ နွစ္ပတ္လည္ပြဲကုိလည္း နွစ္စဥ္ ဦးစီးဦးရြက္ က်င္းပေပးျခင္း၊ စာသင္သား သံဃာေတာ္အပါး (၂၀၀) ေက်ာ္ကိုလည္း ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕ရွိ ဓမၼဒူတ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္၍ သကၤန္းဝတၳဳ စေသာ လွဴဖြယ္မ်ားကုိ နွစ္စဥ္မပ်က္ လွဴဒါန္းျခင္းနွင့္

ေတာင္စြန္းရြာသို႔ ၾကြေရာက္ခုိက္ စာသင္သံဃာေတာ္ အပါး (၂၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဦးေဆာင္၍ ေတာင္စြန္းရြာတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ ၾကြျခင္း စေသာ အမႈမ်ားကုိ သဒၶါတရား ထက္သန္စြာနွင့္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳလုပ္လာခဲ့တာ နွစ္စဥ္လုိလုိပင္ ျဖစ္ပါတယ္..။ ဆြမ္းခံၾကြျခင္း စေသာ ဒီလုိအျပဳအမူမ်ိဳးဟာ နုိင္ငံေက်ာ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးအေနနဲ႔ အလြန္ျပဳနုိင္ခဲတဲ့ လုပ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္..။

သာသနာနွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္လည္း မညႇာပါဘူး..။

ေနာက္လုိက္ ဒကာမ်ားအား ထုိင္ထလုပ္ခုိင္းတာကို မဆုိထားနဲ႔ မိမိ၏ ခမည္းေတာ္ႀကီးကုိပင္ ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ရွိခဲ့ဘူးတယ္..။

မိန္႔ပါဦးဘုရား..

တခါက ေက်ာင္းသုိ႔ ဆရာေတာ္၏ ခမည္းေတာ္ႀကီး ေရာက္ေနခုိက္ ညဦးပုိင္းအခ်ိန္ ေသာက္လက္စ ေရေႏြးကုန္လုိ႔ အနီးရွိ ကုိရင္ငယ္အား ေရေႏြး ခပ္ခိုင္းခဲ့ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ ဆရာေတာ္သိသြားၿပီး ခမည္းေတာ္ႀကီးကုိ ညတြင္းျခင္းပဲ ျပန္ခုိင္းခဲ့တယ္..

ဒီလုုပ္ရပ္ဟာ နုိင္ငံေတာ္ သံဃရာဇာ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြေတာင္ ျပဳနုိိင္ခဲ လုပ္နိုိင္ခဲတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္..

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔

ေလာကမွာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား

ရဟန္းျပဳရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (၅)ခ်က္ရွိတယ္..

ဘာေတြလည္းဆုိေတာ့

၁- ေႂကြးထူေနေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ 

၂- ရာဇ၀တ္ ျပစ္မႈကုိ ေရွာင္တိမ္း၍ ေနလုိေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ 

၃- သာမေဏဘ၀ႏွင့္ ေနရာမွ အသက္ႀကီး၍ (လုပ္ကုိင္စားရမွာပ်င္း၍) ရဟန္းျပဳျခင္း၊

၄- သဒၶါတရားအေလ်ာက္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊

၅- ပညာ လုိလားေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳျခင္းဟု ငါးမ်ဳိး ရွိတယ္..။

ဆရာေတာ္ကေတာ့ နံပါတ္ ၄/၅ ထဲကပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိနုိင္ပါတယ္..

‘တင္ပါ့ဘုရား.. ဦးဇင္းရွင္းျပမွပဲ တပည့္ေတာ္လည္း ဆရာေတာ္အေပၚမွာ ၾကည္ညိဳစိတ္ေတြ တုိးလုိ႔ ျဖစ္မိပါတယ္ဘုရား..

ဆရာေတာ္ၾကြလာရင္လည္း တပည္ေတာ္မ လာေရာက္ ကန္ေတာ့ပါ့မည္လုိ႔ ကတိျပဳပါတယ္ဘုရား…’

ေအးကြယ္.. သာဓု သာဓု သာဓုပါ..

ကုိယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်မ္းမာခ်မ္းသာပါေစကြယ္…

အရွင္ေဇာတိ (နံ႔သာနီ) 27.6.2016