#သွ်င္ဥကၠဌ_အတၱဳပၸတၱိ

 
ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠဌ၏ မိဘမ်ိဳးရိုးဇာတိမွာ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ ၁၆မိုင္အကြာရွိ ၿမိဳ႕သစ္ၿမိဳ႕မွျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ေနာက္ဆံုးစစ္ပြဲ၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ျဖင့္
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကရစဥ္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ တမိုင္ခြဲခန္႔အကြာ ဆီမီးထြန္းရြာငယ္တြင္ ၁၂၅၉ ခုႏွစ္ေတာ္သလင္းလဆုတ္ (၉)ရက္ (၁၈၉၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၁၉ရက္)
တနဂၤေႏြေန႔နံနက္ ၄နာရီအခ်ိန္တြင္ဖြားျမင္သည္။

အဖ မြန္းေရႊထပ္ ၊ အမိ မယ္လွဝါ တုိ႔၏ သားသမီးငါးေယာက္အနက္ အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္တို႔မွာ ကိုေပါ၊ ကိုမင္းဟန္၊ ကိုေဂၚရာ၊ မဖြားမုန္း ႏွင့္ ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာ
ကိုေအာင္ဇံထြန္းတို႔ျဖစ္ၾကသည္။
သူငယ္ေတာ္ဘဝ၏ထူးျခားခ်က္မွာ အလြန္ေဆာ့သည္။ အၿငိမ္မေန အၿမဲလႈပ္ရွားေနတတ္သည္။ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ အိမ္နီးခ်င္းကစားေဖာ္တစ္ဦးႏွင့္ ဓါးလုၾကရာ တစ္ဘက္ကေလးမွ
ခုတ္လိုက္သျဖင့္ နဖူးတြင္ ေသရာပါအမာရြတ္ႀကီးရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ လွည္းႏွင့္အလွဴလိုက္သြားရာ မ္ိခင္ျဖစ္သူမွာ လွည္းေပၚမွ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ခ်လိုက္ရာ လက္ေမာင္းရင္းအဆစ္လြဲသြားၿပီး
လက္ဝဲဘက္လက္မွာ ေယာင္ေယာင္သိမ္ေနသည္။
၇ ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ရြာ၏ေတာင္ဘက္တစ္ေခၚသာသာရွိ ရတနာပင္စည္ေတာရရိပ္သာသို႔ ပို႔ေဆာင္အပ္ႏွံပညာသင္ၾကားသည္။ ကံ့ကူလက္လွည့္ငယ္ဆရာမွာ ဆရာေတာ္ဦးရာဇိႏၵျဖစ္သည္။
(၈) ႏွစ္သားတြင္ ရွင္ျပဳ၍ သာမေဏေဘာင္သြတ္သြင္းသည္။ အသက္ (၁၀)ႏွစ္သားတြင္ သဒၵါႀကီး ရွစ္ေဆာင္ႏွင့္တကြ သၿဂၤ ိဳဟ္က်မ္းပါ အာဂံုေဆာင္ႏိုင္သည္။
သာမေဏဘဝတြင္ ေန႔စဥ္နံနက္ေစာေစာတြင္ ေတာင္တြင္းၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံဝင္ရသည္။ ေန႔ပိုင္းတြင္ စာအံရသည္။ ညေနပိုင္းတြင္ အေနာက္ဘက္တစ္ေက်ာင္းျခားရွိ ငွက္ပစ္ေတာ္ေတာရမွ
ဟံသာဝတီသီတင္းစာကိုယူၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးအားဖတ္ျပရသည္။ ထုိ႔ုေၾကာင့္လည္း ထိုစဥ္ကစ၍ ဗမာ့ေရးရာ၊ ကမၻာ့ေရးရာ၊ ဝံသာႏုအေရး၊ ရုရွား-ဂ်ပန္စစ္ပြဲ၊ ပထမကမၻာစစ္ပြဲႀကီးမ်ားစေသာ အေရးအခင္းမ်ားကို
အာရံုသက္ဝင္ရင္းႏွီးခဲ့သည္။
ၿမိဳ႕တြင္းဆြမ္းခံရာမွအျပန္ ကန္ေဘာင္ရိုးတြင္ နံနက္ခင္းတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိေသာ အဂၤလိပ္ မ်က္ႏွာျဖဴ သစ္ေတာဝန္ေထာက္ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ႏွင့္ ေန႔စဥ္ေတြ႕ရွိရင္းႏွီးခင္မင္ရာမွအစ ရွင္က်င့္ဝတ္ႏွင့္
သင္ၾကားရေသာ ပညာရပ္မ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာျပယင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံေမွာက္ အေရာက္ ေခၚေဆာင္သြားကာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ သက္ဝင္လက္ခံလာသည္အထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ရဟန္းဘဝေရာက္သည္အထိ အဆက္အသြယ္မျပတ္ ေလးစားၾကည္ညိဳလွ်က္ရွိသည္။
အသက္ ၁၁ ႏွစ္သားတြင္ ပညာဆက္လက္သင္ၾကားရန္ မႏၱေလးသို႔ပို႔သည္။ ထိုစဥ္က မႏၱေလးအေရွ႕ျပင္ အင္းကန္းတိုက္ (မဟာဝိသုဒၶါရာမတိုက္သစ္ေဟာင္း) တြင္ ဦးႀကီးေတာ္စပ္သူ ဦးသုဒၶမွာ
တိုက္ အုပ္ျဖစ္ခါစ ၊ အစ္ကိုတစ္ဦးမွာ ဦးေတေဇာဘာသအမည္ျဖင့္ စာခ်ပုဂိၢဳလ္အျဖစ္ရွိေနသည္။ အင္းကန္းတိုက္တြင္ လအနည္းငယ္ ေနထိုင္ စာလိုက္ၿပီး အေနာက္ျပင္ မဟာဝိသုဒၶါရံုတိုက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနသည္။
မဟာဝိသုဒၶါရံုတိုက္တြင္ စာခ်ဆရာေတာ္ ဦးမာဂဝထံ သံုးႏွစ္တိုင္္တိုင္ ဆည္းကပ္စာလိုက္ရာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ႏႈတ္ဂံုေဆာင္ႏိုင္သည္အထိ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့သည္။
ေရႊက်င္ဂိုဏ္းႀကီး၏ ဦးစီးေခါင္းကိုင္ သာသနာပိုင္ျဖစ္ေသာ မဟာဝိသုဒၶါရံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေျခရင္းသို႔ ဝပ္စင္းခ်ဥ္းကပ္ကာ ပညာေရႏို႔ေသာက္စို႔ခဲ့ရရံုမက ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆြမ္းကပ္ကြမ္းကပ္နီးစပ္ေသာ
အလုပ္အေကြ်းလည္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဒီပဲရင္းဆရာေတာ္ အလံုဆရာေတာ္ သရိုင္ဆရာေတာ္ ကေလးဝဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားစေသာ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းဆိုင္ရာဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးဆံုးမမႈမ်ားကို ခံယူခဲ့ရသည္။
သက္ေတာ္ ၁၃ ႏွစ္သားသာမေဏငယ္ဘဝတြင္ ပိဋကေရးရာသင္အံကုန္ဆံုးေနၿပီးအျခားဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ားကို ဆက္လက္ဆည္းပူးရင္း သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံတြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခ်ိန္အထိ
ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ေနထိုင္စဥ္ စာသင္သံဃာေတာ္ငါးရာေက်ာ္တုိ႔ေရွ႕တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ စာေမးစာေလွ်ာက္ျပဳလုပ္ရသည္။
ေရႊက်င္ဂိုဏ္းႀကီး၏ထူးျခားခ်က္မ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠ႒ ေလာင္းလ်ာသာမေဏငယ္၏ စြယ္စံုေျမာက္ထူးျခားပံုကို ေရႊက်င္သာသနာဝင္က်မ္းႏွင့္ စံကင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေထရုပၸတၱိက်မ္းမ်ားတြင္
အထင္းအရွားေဖာ္ျပ၍ထားသည္။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးပ်ံလြန္ေတာ္မူေသာအခါ မႏၱေလးၿမိဳ႕ အေနာက္ျပင္ခ်မ္းသာႀကီးတိုက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ကာ ဆင္တဲဆရာေတာ္ႀကီးခင္မကန္တိုက္ စာခ်ဆရာေတာ္ဦးသီလာစာရ၊ ဦးေရဝတ၊ ႏွင့္ တကြ
ေခမာသီဝံဆရာေတာ္တို႔ထံ ဆက္လက္စာလိုက္ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္၍ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ မဟာဝိသုတာရာမတိုက္တြင္ ဆရာေတာ္ ဦးပညာ၊ ဆရာေတာ္ ဦးဇဝန ဆရာေတာ္ ဦးနႏၵဝံသတို႔ထံတြင္ ႏွံ႕စပ္ကုန္လြန္ေအာင္ စာလိုက္ခဲ့သည္။
ေလာကေရးရာ ဗဟုသုတမ်ားကိုလည္း ရန္ကုန္ မႏၱေလး အထက္ေအာက္တခြင္တြင္ လွည့္လည္ေလ့လာသည္။ ေဆးက်မ္း၊ ဓါတ္က်မ္း၊ ေဗဒင္က်မ္း၊ အဂၢိရတ္က်မ္း၊ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေလ့လာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ရွင္သာမဏဘဝျဖင့္ စိန္တင့္ႀကီးဝတၱဳကို စတုတၳတြဲအထိ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။
သက္ေတာ္ ၁၇ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ မဟာဝိသုဒၶါရံု ဒုတိယသာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေစလႊတ္ခ်က္အရ ေရႊဘုိမန္က်ည္းတန္းေက်ာင္းတြင္ သာမေဏဘဝႏွင့္ ႏွစ္ဝါစာခ်ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕သို႔ျပန္ကာ
သာမေဏဘဝႏွင့္ ေနာက္ဆံုးရတနာပင္စည္ေက်ာင္းတြင္ တစ္ဝါဆိုၿပီး ရဟန္းခံခဲ့သည္။
ရဟန္းဒါယကာမမွာ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ေမာင္တုိင္ရပ္ ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္းလမ္းမွ ေဒၚဖြားျဖစ္ၿပီး ေရွ႕အစဥ္အလာအရ ရွင္မဟာသီလဝံသသိမ္ဟုသမုတ္ ထင္ရွားရာ ရတနာပင္စည္ေက်ာင္း၏ အေရွ႕ဘက္ (ယခုလမ္းေဘးရွိ)
သိမ္တြင္ ရတနာဗိမာန္ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳ၍ ရဟန္းခံခဲ့သည္။
ရဟန္းဘဝ ပထမဝါကို မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားအား ေက်းဇူးေပးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ ၿမိဳ႕သစ္ၿမိဳ႕ သရက္ေတာေက်ာင္းတြင္ ဝါဆုိေနထိုင္ခဲ့သည္။
ဝါကြ်တ္လွ်င္ မႏၱေလးၿမိဳ႕သို႔ျပန္ၾကြၿပီး ေတာင္ျပင္ေရႊေရးေဆာင္တိုက္တြင္ ေနထိုုင္လွ်က္ စာခ်နာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ ဦးၾကည္ထံ စာဆက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ငယ္စဥ္က အတူတူေနခဲ့ဖူးေသာ ဓမၼကတိက ဦးဝိစိတၱ၏ ပင့္ေဆာင္ခ်က္အရ
ပဲခူးၾကခတ္ဝိုင္းေက်ာင္းတြင္ ၂ ဝါ စာခ်ခဲ့သည္။ ၾကခတ္ဝိုင္းေက်ာင္းတြင္ စာခ်စဥ္ ဦးပဥၨင္းကေလးငယ္ငယ္ ႏွစ္ဝါတည္းႏွင့္ စာႀကီးေပႀကီးေတြခ်ေပးေနသည္ဟုဆိုကာ တမင္လာေရာက္ၾကည့္ၾကသည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ခဲ့သည္။
ပဲခူးၾကခတ္ဝိုင္းေက်ာင္းတြင္ စာခ်ရင္း သီဟိုဠ္ကြ်န္းမွ ျပန္ၾကြလာေသာ သထံုသားဘုန္းႀကီး ဦးပါေမာကၡႏွင့္ေတြ႕ရွိ၍ အဂၤလိပ္စာကို စသင္သည္။ သံုးလၾကာ အဂၤလိပ္သင္ခန္းစာ ဒုတိယအုပ္သင္ၾကားအၿပီး၌ ဦးပါေမာကၡလူထြက္သြားသျဖင့္
အာသာမေျမာက္ ဆက္တငင့္ငင့္ႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ၾကခတ္ဝိုင္းေက်ာင္းတြင္ ႏွစ္ႏွစ္မွ်ေနထိုင္ၿပီး ကမာစဲရြာတြင္ ေဒၚၿငိမ္းဦး၊ ေဒၚေအး၊ ဦးစံႏြမ္းတို႔၏ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရ တစ္ဝါ သီတင္းသံုးေနထိုင္ၿပီး ထိုမွ အိႏၵိယသို႔ၾကြသြားသည္။
အိႏၵိယသို႔ၾကြရန္ ေစာေစာပိုင္းကတည္းက ၿမိဳ႕သစ္မွ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား၊ ကမာစဲမွ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားထံမွ လစဥ္ မူးစုပဲစု စုေဆာင္းေထာက္ပံ့ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ရန္ကုန္ မႏၱေလး စုန္ဆန္ကာ ထိုစဥ္က ထုတ္ေဝလွ်က္ရွိေသာ
မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဆာင္းပါးစာေပမ်ားေရးသားျခင္းျဖင့္ စုေဆာင္းခဲ့သည္။
အဂၤလိပ္စာသင္ခန္းစာ ဒုတိယအုပ္မွ်သင္ၾကားဖူးေသာ ရဟန္းငယ္ ရွင္ဥကၠဌသည္ အိႏၵယသို႔ သေဘၤာခရီးျဖင့္ သံုးရက္ၾကာသြားရရာ လမ္းခရီးတြင္ ဦးထြန္းၿငိမ္းအဘိဓါန္ျဖင့္ မီးနင္းစာလံုး ၅၅၀ ႏႈန္း အာဂံုေဆာင္ အရက်က္သြားျခင္းျဖင့္ အသင့္စီစဥ္သြားသည္။
အိႏၵိယသို႔ေရာက္ေသာ္ ကာလကတၱားတြင္ အရွင္အာဒိစၥဝံသ အရွင္ေသ႒ိခလတို႔ႏွင့္ ၉ရက္ၾကာ အတူေနထိုင္ၿပီး ဗုဒၶဂါယာသို႔ၾကြသြားသည္။ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆုိင္ ဗုဒၶဂါယာသို႔ ေရာက္မဆိုက္ ဂါယာကြန္ဖရင့္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ၿပီး ဧည့္ခံေကာ္မတီတြင္
တာဝန္က်ကာ အိႏၵိယ ျမန္မာ သီဟို႒္ ဗုဒၶဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ရသည္။
ဗုဒၶဘာသာ သုေတသီ ပညာရွင္ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဂါယာကြန္ဂရက္ႀကီး၏ဥကၠဌ ဆီယာဒတ္စ္ပရာဒတ္စ္၊ ဘဂၤ ါလီေခတ္ေပၚပညာရွင္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေစာင့္ေရွာက္ေရးတာဝန္ခံ ကတ္စ္တိုးရီးယား၊ ရဟန္းျဖစ္ခါနီး ကိုရင္ႀကီးဘဝႏွင့္
ရွိေသးေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၊ သီဟို႒္မွ အရွင္အာနႏၵာေကာသလႅတို႔ႏွင့္ အတူလက္တြဲေဆာင္ရြက္ရင္း ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္ခဲ့သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဗာရာဏသီတြင္ သံုးႏွစ္၊ လက္ခေနာင္းတြင္ ၂ႏွစ္ ပန္ဂ်ပ္ျပည္ အမရပ္တာတြင္ ၁ႏွစ္ခြဲမွ်ေနထိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္၊ ဟင္ဒီ၊ အူရ္ဒူ၊ ဘဂၤ ါလီဘာသာ မ်ိဳးစံုတို႔ကို သင္းၾကားခဲ့သည္။ တဖက္မွာလည္း ခရစ္ယန္၊ မဟာေမဒင္၊ ဟိႏၵဴဘာသာေရးမ်ိဳးစံုတို႔ကို
ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သည္။
ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အိႏၵိယပညာရွင္မ်ား၊ ကမၻာ့သုေတသီမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ႏွီးေႏွာျခင္း၊ ရွည္လ်ားေသာျငင္းခံုျခင္းမ်ားကို မျပတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ စြယ္စံုေျမာက္မိမိ၏ အရည္အေသြးကို ျမွင့္တင္ခဲ့သည္၊ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာကြန္ဖရင့္မ်ားအိႏၵယဗုဒၶဘာသာ
ကြန္ဖရင့္မ်ားအစည္းအေဝးမ်ားေဟာေျပာပြဲမ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သည္။
ဆက္လက္၍ တႏွစ္နီးပါးမွ် အိႏၵိယႏိုင္ငံတဝန္းလံုးလွည့္လည္သာသနာျပဳခဲ့သည္။ ဘဂၤါလီ ဗုဒၶဘာသာေလာက၊ တမီလ္ဗုဒၶဘာသာေလာကတြင္ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ေရာက္ရွိၿပီး ဝိသုဒၶိမဂ္၊ ကထာဝတၳဳတို႔ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဆိုထုတ္ေဝျခင္း၊ ဓမၼပဒကို အူရ္ဒူ
ဘာသာျပန္ဆိုထုတ္ေဝျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
လက္ခေနာင္းၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ညေန ၆နာရီမွ ၈နာရီအထိ ဗုဒၶဘာသာေရးဆိုင္ရာ သင္တန္းပို႔ခ်ေသာ ေဟာေျပာပြဲကို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သည္။ တခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ခရစ္ယန္ကြန္ဖရင့္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ရာ ထိုကြန္ဖရင့္တြင္ ကမကထျပဳသူမ်ားက
ထက္ျမက္သူ သွ်င္ဥကၠဌအား ခရစ္ဇာတ္ထဲသြင္းရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားတတ္ေရာက္ခဲ့ေစရာ ခရစ္ယန္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေစာဒကေမးခြန္းေျမာက္မ်ားစြာေမးခဲ့သည္။ ခရစ္ယန္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမေျဖႏိုင္ၾကသည့္အဆံုး (တကယ့္ မာရ္နတ္) ေစတန္ဟုသမုတ္ကာ ပထမဆံုး အိႏၵိယ
ခရစ္ယန္ဂိုဏ္းေပါင္းစံုက ပကာသနီယကံျပဳျခင္းခံခဲ့ရသည္။
အိႏၵိယတြင္ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ေနထိုင္ခဲ့စဥ္ ဘာသာမ်ိဳးစံုကို ပါရဂူေျမာက္ ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္ျခင္း၊ အဓိက ဘာသာေရးႀကီး ၄ဘာသာကို ထိုဘာသာဆိုင္ရာဘုန္းႀကီးမ်ား၊ ပ႑စ္မ်ား၊ ေမာ္လဝီမ်ားကဲ့သို႔ ကြ်မ္းက်င္မႈအေျခခံကို ရခဲ့သည္။
ေဒသႏၱရဘာသႏၱရစံုလင္စြာျဖင့္ ကမၻာ့ပညာေရႊအိုးႀကီးဟုအမည္ရေသာ အိႏၵိယျပည္မွ ပညာရွင္မ်ိဳးစံုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရင္းႏွီးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ျပန္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕သစ္ၿမိဳ႕တြင္ ျပန္လည္၍သီတင္းသံုးကာ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓါတ္ျမင့္မားရင့္သန္ေစမႈအတြက္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာဘာသာမ်ားကို
သရက္ေတာေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းဖြင့္သင္ၾကားေပးသည္။ ထိုစဥ္ တဘက္မွ ဒိုင္အာတီဝံသာႏုအကြဲဇာတ္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့ရာ၊ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းဖြင့္သည့္သရက္ေတာေက်ာင္းမွာလည္း ဝံသာႏုဂိုဏ္း၊ ဆရာေတာ္၏ လုပ္ငန္းမွာလည္း အမ်ိဳးသားတိုးတက္မႈျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ပိုမိုျပႆနာႀကီးမားကာ
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈ၊ ပုဂိၢဳလ္ေရးလုပ္ႀကံခံရမႈနည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ သားေတာ္ရင္းပီပီ ဗုဒၶဘုရားရွင္အား ဘုရားႀကီး၆ဆူဂိုဏ္းက လုပ္ႀကံခဲ့သည့္ နည္းမ်ိဳးစံုအလားကဲ့သို႔ ရင္ဆိုင္ခံစားခဲ့ရသည္။
၁၉၃၁-၃၂ ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး ဗုဒၶသာသနာျပဳေက်ာင္း (ေနရွင္နယ္ ေခၚ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းကို ) တည္ေထာင္ကာ ႏွစ္စဥ္ ရဟန္းသံဃာ ၂၀၀ေက်ာ္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူ ၇၀၀ ေက်ာ္တို႔ကို အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာ အေျခခံထား၍ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသည္။
တဖက္တလမ္းမွ ႏိုင္ငံတြင္းလွည့္လည္၍ သာသနာျပဳျခင္း၊ တရားဓမၼမ်ား ေဟာေျပာပို႔ခ်ျခင္း၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္တို႔တြငက္ ေဆာင္းပါးစာေပမ်ားေရးသားျခင္းတုိ႔ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ နယူးဘားမားဂ်ာနယ္၊
တိုးတက္ေရးမဂၢဇင္း၊ လယ္တီတရားသတင္းစာ၊ ဟံသာဝတီမဂၢဇင္း၊ စာဆိုေတာ္မဂၢဇင္း၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံထုတ္ မဟာေဗာဓိဂ်ာနယ္တို႔တြင္ မျပတ္စာေပမ်ားေရးသားခဲ့သည္။
အမ်ိဳးသားေရးတြင္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား တပည့္မ်ား၊ ေက်ာင္းမွ ဆရာ/ဆရာမ မ်ား ပတ္ဝန္းက်င္ ဒါယကာ ဒါယိိကာမမ်ားပါ တက္ၾကြစြာ စည္းရံုးစုစည္းထားျခင္းျဖင့္ ထိုစဥ္က သခင္အစည္းအရံုးႀကီး၏ ဗမာျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ အေျခစိုက္ရာ စခန္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။
သခင္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာ ေတာ္လွန္ေရးသမား လူငယ္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တိုင္း၏ လဲေလ်ာင္းရာ အေျခစိုက္စခန္းျဖစ္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္အစိုးရမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားမ်ား အလုိေတာ္ရိမ်ား၊ ဓနရွင္မ်ားႏွင့္ တက်က္က်က္ရွိခဲ့ၿပီး မၾကာခဏ စစ္တပ္ႏွင့္ ဝိုင္းျခင္း၊ ေက်ာင္းသားထဲ ဆရာမ်ားထဲမွ အဖမ္းစီးခံရျခင္းမ်ား ျဖင့္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။
ဘာသာေရးဘက္တြင္ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္လွ်က္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ပရဟိတ သံဃာ့လုပ္ငန္းမ်ား၊ ေဟာေျပာပြဲမ်ားကို ႏိုင္ငံႏွင့္ အႏွံ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ခရိုင္ ဝက္ထီးကန္နယ္ ေက်ာက္ကြင္းရြာ၌ ခရစ္ယန္ႏွင့္
ဗုဒၶဘာသာဝါဒၿပိဳင္ပြဲႀကီးတြင္ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျပဳ၍ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖင့္ အႏိုင္ရယူခဲ့ျခင္း၊ ေတာင္ငူခရိုင္ ကြ်ဲပြဲတြင္ ခရစ္ယန္ဝါဒကို မေက်နပ္၍ ဖိုးသူေတာ္ဂိုဏ္းေထာင္ေနေသာ မစၥတာသြန္မဆင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္မ်ားကို အမွန္လမ္းေၾကာင္းသို႔ေရာက္ရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း၊ ေရႊဖီအေရးေတာ္ပံုေနာက္
ဆက္တြဲေပၚေပါက္လွ်က္ရွိေသာ မဟာေမဒင္ဗုဒၶဘာသာျပႆနာမ်ားကို ယွဥ္ၿပိဳင္ေဟာေျပာျခင္း၊ ေရးသားျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ပလက္ဝေက်ာင္းဆရာဦးဘိုးလွ၏ပန္ၾကားခ်က္အရ ခရစ္ယန္ဂိုဏ္းမ်ားမွ စြဲခ်က္တင္ထားေသာ ေရႊခ်ိန္ခြင္စာအုပ္ကို အေျဖလႊာထုတ္၍ေရးသားေပးျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာသံဃာဂိုဏ္းေပါင္းစံု ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ သံဃာ့့ကိုယ္စားလွယ္ေခါငး္ေဆာင္တို႔က ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းအတြင္း
ဘာသာႀကီးေလးဘာသာအေၾကာင္းကိုေမးျမန္းရာ၌ တာဝန္ခံေျဖၾကားရွင္းလင္းေပးခဲ့ျခင္း၊ (ထုိရွင္းလင္းခ်က္မွာ ကပၸျပႆနာစာအုပ္ျဖစ္သည္။) ဆာဦးသြင္၊ ၿဗိတိသွ်ဘားမားဦးညႊန္႔၊ ပဲေရာ့ဦးဆန္နီ တို႔ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာျပန္႔ပြားေရးကိစၥရပ္မ်ားကို လက္တြဲေဆာင္ရြက္သည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္မ်ားဆုတ္ခြါခ်ိန္တြင္ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မွ ဖမ္းဆီး၍ ေလးလၾကာ ေထာင္ထဲတြင္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းခံခဲ့ရသည္။
အဂၤလိပ္အေျပး ဂ်ပန္အဝင္မွစ၍ ၿမိဳ႕တြင္းေက်ာင္းကို ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဇဝနသို႔ လႊဲအပ္ကာ နတ္မွီေတာရတြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္သည္။ ယင္းသို႔ေနထိုင္စဥ္ ရန္ကုန္သာသနာေရးဌာနမွ ပင့္သျဖင့္ ၾကြလာၿပီး ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ၏ စီမံခ်က္ျဖစ္ေသာ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏အလိုက် ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီး
နာဂအီဆန္၊ သာဓုဆရာေတာ္တို႔၏ အာဏာ လက္နက္လႊမ္းမိုးေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကို တာဝန္ေပးအပ္သည္။ အာဏာလက္နက္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာမည္သို႔မွ်မအပ္စပ္ေၾကာင္း တာဝန္ကိုလက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္ရာ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မိုးႀကိဳးကိုယ္တိုုင္ အာဏာဖီဆန္မႈျဖင့္ လည္ပင္းေပၚဓါးတင္၍
စစ္ေဆးျခင္းခံခဲ့ရသည္။ (စစ္တြင္းေတြ႕ႀကံဳရေသာ ငါ့ဘဝတြင္ၾကည့္)။
ဂ်ပန္အထြက္ အဂၤလိပ္အဝင္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေျမာက္ေရး အံုၾကြလႈပ္ရွားမႈႀကီးမွ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေနသူရိန္အစည္းအေဝး (ဖဆပလ ပထမ အစည္းအေဝးႀကီးတြင္) ရဟန္းသံဃာထဲမွ ဆရာေတာ္သွ်င္ဥကၠဌႏွင့္ မႏၱေလး အရွင္ပဝရတို႔ႏွစ္ပါးကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္တတ္ေရာက္ခြင့္ရသည္။
ထိုအစည္းအေဝးမွာပင္ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္လက္ေအာက္ခံ ဆာေပၚထြန္း၏ ျပန္ၾကားေရးတာဝန္ခံ ခရစ္ယန္ဘုန္းႀကီး မစၥတာအက္ပဲလ္တန္က ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠဌ ႏွင့္ ဦးပဝရ တို႔ႏွစ္ပါးအား ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပည္လမ္းဘူတာအနီးေန ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဘုန္းႀကီး ဘစ္ေရွာ့ပ္ဝက္စ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုးေဆြးေႏြးၾကသည္။
ေဆြးေႏြးသည့္ျပႆနာမွာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒသည္ ကမၻာတြင္ေနရာအႏွံ႔ဝင္ေရာက္ေနရာယူေနေၾကာင္း၊ ဗမာႏိုင္ငံတြင္လည္း ဝင္စျပဳေနေၾကာင္း၊ ယင္းကြန္ျမဴနစ္ဝါဒမွာ ဘုန္းႀကီးမဲ့ ဘာသာမဲ့ဝါဒျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေပါင္းစံုတို႔က စုေပါင္းဆန္႔က်င္၍ ခုခံတိုက္ပြဲဝင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းသို႔တိုက္ပြဲဝင္ရာတြင္
ဗုဒၶဘာသာဘက္က ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ယူေစလိုေၾကာင္း ထိုသို႔ေခါင္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ကမၻာ့သုစရိတ (အမ္အာရ္ေအ) အဖြဲ႕မွ စရိတ္စက ထုတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုလည္း လုပ္ငန္းအစတြင္ ေငြသိန္း(၂၀) မတည္ထုတ္ေပးၿပီး ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးႏွင့္ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို စုစည္းေဆာင္ရြက္ေပးေစလိုေၾကာင္း
တင္ျပသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာေရးကို သန္႔စင္စြာ ေဆာင္ရြက္လိုသည္။ အျခားဘာသာမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာေဆာင္ရြက္ရန္မျဖစ္ႏိုင္။ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့ကိုလည္း လက္မခံ။ မမွန္ဟုဆိုကာ ျငင္းပယ္လိုက္သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ထဲတြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ၾကြသြားၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာမွ် သာသနာျပဳခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ လမ္းႏွစ္သြယ္စာအုပ္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။
အိႏၵိယမွျပန္လာေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၊ ကြန္ျမဴနစ္ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္လႈပ္ရွားမႈမ်ား စသည္တို႔ကာလအတြင္း နတ္မွီေတာရ၌သာ တရားဓမၼမ်ား ေဟာေျပာသီတင္းသံုးေနသည္။
၁၉၅၂ - ၅၃ ခုႏွစ္တြင္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွစ၍ ဆရာေတာ္ေရးသားျပဳစုေသာက်မ္းမ်ား တစဥ္တိုက္ထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႏိုင္ငံအႏွံ႔ လွည့္လည္ေဟာေျပာေနသည္။
အရွင္အာဒိစၥဝံသရွိစဥ္ကတည္းက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ပါဠိပိဋကစာေပမ်ားကို စိစစ္ျခင္းကိစၥ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သည္။ အရွင္အာဒိစၥဝံသ၏ သာသနာျပဳဘက္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ လြယ္ေကာ္ဆရာေတာ္၊ ကမာကလိတ္ဆရာေတာ္၊ အရွင္ေသဠိလ၊ အရွင္ဣႆရိယ၊ အရွင္ဝိလာသတို႔ႏွင့္ တကြ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမွ
ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမွ ပိဋကကြ်မ္းက်င္ေသာ ဆရာမ်ား ပါဝင္ၾကသည္။
ဆ႒သံဃာယနာတင္ပြဲႀကီးတြင္ ပါဠိမ်ားကို စစ္ေဆးေပးရန္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ရေသာ ပါဠိဝိေသာဒကအဖြဲ႕တြင္ ဥကၠဌအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ ျဗဟၼဏဝါဒ ႏွင့္ အတၱလမ္းစဥ္မ်ား ေယာဂလမ္းစဥ္မ်ား ေရာေႏွာရႈပ္ေထြးေနသည္ကို သန္႔စင္ဖယ္ထုတ္တင္ျပလိုက္ေသာအခါ ဝန္ေဆာင္ဆရာေတာ္မ်ားက
ထုတ္ေန ႏႈတ္ေနရန္မလို ပဥၥမသံဃာယနာတင္ မႏၱေလးေက်ာက္စာမူအတိုင္း တည္းျဖတ္ျပဳျပင္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္မိန္႔ၾကားသျဖင့္ သေဘာထားကြဲလြဲကာ တာဝန္မွထြက္ခဲ့သည္။
၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ အာရွ-အာဖရိက စာေပညီလာခံတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအဖြဲ႕ကို ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျပဳ၍ တတ္ေရာက္ခဲ့သည္။
၁၉၅၈- ၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ဆြီဒင္ႏိုင္င စေတာ့ဟုန္းၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဖရင့္သို႔ ျမန္မာအဖြဲ႕ကို ေခါင္းေဆာင္တက္ေရာက္ကာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပႆနားမ်ားကို တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ဥေရာပ ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံမ်ား ဆုိဗီယက္ယူနီယံ၊ တရုတ္ျပည္၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ လွည့္လည္ေလ့လာခဲ့သည္။
၁၉၅၈-၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဖဆပလ ႏိုင္ငံေရးအကြဲလိႈင္း ၈ ယက္ေၾကာင့္ ၾကားျဖတ္အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဓမၼႏ ၱရာယ္လႈပ္ရွားမႈႀကီးေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္၏ စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အဘိဓမၼာမ်ားကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႕လ်က္ရွိရာ မိရိုးဖလာ အတၱစြဲသမားတို႔အထိနာၾကလွ်က္ရွိေနခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ျဗဟၼဏေလာင္းရိပ္မကင္းသူ
ဘာသာေရးၾသဇာခံႀကီးမ်ား၊ ဖဆပလ ပထစႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအားလံုး ဆူစရာပြတ္စရာ အကြက္ရႀကၿပီး ဆရာေတာ္အား ဓမၼႏ ၱရာယ္ဇာတ္ထဲသို႔အသြင္းခံလိုက္ရသည္။ အစုိးရကလည္း ဖမ္းဆီးကာ ၉ လ တိုင္တုိင္ ေထာင္ထဲခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။
ေထာင္မွထြက္လာေသာအခါ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္မွ်တရားရံုးတြင္ အမႈကို ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းေနရသည္။ အမ္အာရ္ေအၾသဇာခံဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက တရားလိုျပသက္ေသျပဳ၍ ဥပေဒတြင္းတိုက္ပြဲဆင္ၾကသည္။ တရားသူႀကီးေလးဆက္ေျပာင္းသည္တိုင္ ၿပီးျပတ္ျခင္းမရွိ ေနာက္ဆံုး (၁၉၆၂)ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရတက္လာၿပီး
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ႀကီးႏွင့္အတူ တရားရံုးတြင္ အမႈကို ပလပ္လိုက္သည္။ သို႔စဥ္ဆရာေတာ္သည္ ေဟာၿမဲေဟာလွ်က္၊ ေရးၿမဲေရးလွ်က္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို မနားမေနႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္လွ်က္ပင္ .....
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရတက္လာသည္။ ဖဆပလ ပထစ ဦးဗိုလ္သခင္ တို႔အားလံုး အာဏာလုၾကရင္း အာဏာလက္မဲ့ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ စစ္အစိုးရျဖစ္သျဖင့္ ထိပ္တိုက္ဆန္႔က်င္ရန္ မဝ့ံၾက။ အခ်က္ရွာ အကြက္ေခ်ာင္းေနၾကသည္။ အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေရးဝါဒ (အညမည)လမ္းစဥ္ထြက္၍လာသည္။ ဤတြင္ သွ်င္ဥကၠဌ၏လက္ ရာဟုဇြတ္အမည္တပ္လွ်က္ အစိုးရ၏
ဆရာ သွ်င္ဥကၠဌကို အလ်င္တိုက္မည္ဆုိၿပီး (ပကာသနိယကံျပဳပြဲတြင္ မႏၱေလးရဟန္းပ်ိဳေခါင္းေဆာင္ ဦးေကသရ၏ မိန္႔ခြန္း) လႈပ္ရွားေတာ့သည္။ ပထစေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမ်ား၊ ဖဆပလ ရဟန္းပ်ိဳမ်ား၊ ဖဆပလ ပထစ အာဏာျပဳတ္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အမ္အာရ္ေအေခၚ ခရစ္ယန္တျဖစ္လဲ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ကမၻာ့သုစရိယအဖြဲ႕ႀကီးမွ ေထာက္ပံ့ေၾကးရယူထားေသာ
ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ဓနရွင္အျမတ္ႀကီးစားစီးပြားေရးသမားမ်ား၊ ေပါင္းစီးလွ်က္ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးအေျခခံ အသွ်င္ဥကၠဌရႈတ္ခ်ပြဲ ပကာသနီယကံျပဳပြဲမ်ားကို ႏိုင္ငံႏွင့္အဝန္း လုပ္ၾကေလေတာ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သုဓမၼာ၊ ေရႊက်င္၊ ကံ၊ ဒြါရ၊ ငွက္တြင္းဟူ၍ သံဃာဂိုဏ္းမႀကီးမ်ားရွိၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ သုဓမၼာတစ္ဂိုဏ္းတည္းမွာပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မ်ားအဖြဲ႕ (ပထစ) တတိယေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မ်ားအဖြဲ႕ဟူ၍ သံုးဖြဲ႕ရွိသည္။ ဤထဲတြင္ သုဓမၼလက္ေအာက္ခံ ပထစေက်ာင္းထိုင္တစ္ဖြဲ႕တည္း၏ သေဘာျဖင့္ဦးစီးျပဳလုပ္ေသာ ပထစ ဖဆပလ
စီးပြါးေရးသမ်ား၏ လုပ္ႀကံပြဲ ပကာသနီယကံံသည္ ကံမေျမာက္ေၾကာင္း ဓမၼေၾကာင္း၊ ဝိနည္းေၾကာင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္းမ်ားစြာျဖင့္ သံဃာ့အဖြဲ႕မ်ားစြာက ေစာဒကတက္လွ်က္ရွိၾကသည္။ ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠဌကမူ ညအခါ မိမိ၏လမ္းကို မိမိခလုတ္ကသင္းမတိုက္မိေစရန္ မီးထြန္း၍သြားျခင္းကို ေမွာင္ထဲတြင္ မဟုတ္တာ လုပ္ေနသူမ်ားက မႀကိဳက္၍ ခဲႏွင့္ေပါက္ျခင္းျဖစ္သည္ဆိုကာ
ေရးၿမဲေရးလွ်က္၊ ေျပာၿမဲေျပာလွ်က္ စစ္မွန္ေသာဗုဒၶဝါဒထြန္းေျပာင္ေရးအတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ေဆာင္ရြက္လွ်က္ ဝါတြင္းကာလမ်ား၌ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕၊ နတ္မွီေတာရ၌ တရားေဟာလွ်က္ ဝါပကာလမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအရပ္ရပ္တြင္ လွည့္လည္ေဟာေျပာလွ်က္ သံဃာေတာ္မ်ားအား အဘိဓမၼာေရးရာကို နတ္မွီေတာရ၌ ပို႔ခ်ေပးလွ်က္ ပါဠိပိဋကမ်ားကို အထက္ေအာက္ႏို္င္ငံ
က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ စုေပါင္းလ်က္ ေဒဒရဲၿမိဳ႕ ...ကြင္းေက်ာင္းတြင္ ႏွစ္စဥ္စီစစ္လွ်က္ရွိၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သက္ရွင္