#မကာရေလာပ_အေက်ာ္_ခင္ၾကီးေဖ်ာ္

မကာရေလာပ အေက်ာ္ ခင္ၾကီးေဖ်ာ္သည္ သကၠရာဇ္ ၁၀၆၈-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔ နံနက္ ၄ ခ်က္ တီးေက်ာ္၌ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္ဖက္ ပုတီးကုန္းရြာသား အဖ ဦးတိုးေျပ+ အမိ ေဒၚမယ္ၾကာ တို႔မွဖြားျမင္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ေဖ်ာ္ ျဖစ္သည္။


ငယ္ဘ၀

ေမာင္ေဖ်ာ္သည္ အသက္ ၇-ႏွစ္အရြယ္တြင္ ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕၊ ကန္႐ိုးေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးထံတြင္ စာေပစတင္၍သင္ၾကားရာ ျမန္မာသင္ပုန္းႀကီးကို ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တခဏအတြင္း တတ္ေျမာက္ေလသည္။ သံုးလအတြင္း ပရိတ္ႀကီး ၊ နမကၠရ၊ ေလာကနီတိ ဆံုးမစာတို႔ကို တတ္ေျမာက္၍ ေက်ာင္းသားလူငယ္ အျဖစ္ႏွင့္ပင္ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔ ပါဠိ အနက္တို႔ကို ႏႈတ္တက္ေဆာင္၍ သေဘာသဘာ၀ တို႔ကိုလည္း မိမိရရ သိရွိလွသျဖင့္ ေမးသမွ် ခဲရာခက္ဆစ္ တို႔ကို ႐ုတ္တရက္ေျဖဆို ႏိုင္ေပသည္။

၁၀-ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ကန္႐ိုးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကို ဥပဇၽြာယ္ျပဳ၍ ရွင္သာမေဏ ဘ၀မွာ သဒၵါ၊ သၿဂၤ ိဳဟ္၊ မာတိကာ၊ ဓာတုကထာ၊ အဘိဓာန္၊ ဆန္း၊ အလကၤာတို႔ကို ေကာင္းစြာ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္သျဖင့္ ဆရာသမားတို႔၏ ခ်ီးက်ဴးေျမႇာက္စားျခင္းကို ရရွိေလသည္။

အသက္ ၂၀ ျပည့္ေသာအခါ ရဟန္းေဘာင္သို႔ တက္၍ ရွင္သာမေဏဘ၀က ရရွိမွည့္ခဲ့ေသာ ရွင္ဉာဏဘြဲ႔မွ ဦးဉာဏဘြဲ႔သို႔ မွည့္ခဲ့ေသာ္လည္း ရဟန္းဘြဲ႔ ဦးဉာဏ အမည္မွာ မထင္ရွား မေက်ာ္ေစာ၊ ငယ္မည္ ေမာင္ေဖ်ာ္မွ ရဟန္းျဖစ္

သျဖင့္ `ခင္ႀကီးေဖ်ာ္´ဟူ၍သာ ေက်ာ္ေစာထင္ရွားေလသည္။ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ေတာင္တြင္းႀကီးသို႔သြား၍ စာတတ္အေက်ာ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ားထံ နည္းခံ၍ ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာက်မ္းစာတို႔ကို က်နေသခ်ာစြာ သင္ယူၿပီးလွ်င္ ေဗဒင္၊ သကၠဋ၊ ဓာတ္ဗိေႏၶာပညာ၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာ စသည္ တို႔ကိုလည္း ခဏလြယ္ကူတတ္ေျမာက္ေတာ္မူသျဖင့္ ႏိုင္ငံေပၚတြင္ အလြန္တရာ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေလသည္။

ထိုသို႔ ေလာကီ/ေလာကုတၱ ႏွစ္လီစြယ္စံု ျပည့္စံုလံုေလာက္ က်မ္းဂန္ တတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း အားရတင္းတိမ္ျခင္းမရွိဘဲ၊ လြန္ကဲေသာ ဆႏၵအေလ်ာက္ ရဟန္း ၅-၀ါေျမာက္တြင္ ေပါကၠံျပည္ ေရႊေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘုရားထံသို႔သြားေရာက္၍ သဒၵါဘက္ဆိုင္ရာ ေဘဒစိႏၲာ၊ သဒၵနီတိ၊ ႐ူပသိဒၶိ အစရွိေသာ ပါဠိ သဒၵါ အျဖာျဖာတို႔ကို က်နေသခ်ာေ၀ျဖာသိရွိ ထိမိေအာင္ သင္ၾကားေတာ္မူျပန္သျဖင့္ သဒၵါအရာ ရည္တူမရွိ၊ က၀ိတန္ခြန္ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္မံုေသာက္မာတင္ အာဇာနည္၀င္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ျဖစ္ေလသည္။ ခင္ၾကီးေဖ်ာ္မွာ ရႊင္ေသာဉာဏ္၊ ထက္ေသာဉာဏ္၊နက္ေသာဉာဏ္၊ စူးရွထိုးထြင္းေသာဉာဏ္ တို႔ႏွင့္ ကုန္စင္ေအာင္ စံုလင္ျပည့္၀သျဖင့္ မသိလွေသာအရာ၊ မတတ္ေသာအရာ မရွိ သေလာက္ျဖစ္၍ သာသနာ၀င္ ပညာရွိ အဆက္ဆက္တို႔က မတစ္လံုးေက်ေသာ`မကာရေလာပခင္ၾကီးေဖ်ာ္´ဟူ၍ ေခၚစမွတ္ ျပဳၾကသည္။

ထိုသို႔ တူမတူေအာင္ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနတြင္ တတ္ကၽြမ္းလွေသာ ဂုဏ္၊ သီလ.သမာဓိ.ပညာဂုဏ္ တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေန လအသြင္ အလြန္ထင္ရွားသျဖင့္ `လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္၊ ပန္းသတင္း ေလညႇင္းေဆာင္´ဆိုသလို လူအမ်ား၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ တဆင့္စကား ေပါက္ၾကား၍ သြားကာ ၁၁၁၆-ခုႏွစ္မွာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးႏွင့္ သားေတာ္ႀကီး အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာ တို႔က ရတနာသိဃၤ ကုန္းေဘာင္ၿမိဳ႕သို႔ ပင့္ေဆာင္ၿပီးလွ်င္`ဉာဏာ လကၤာရ သဒၶမၼ ေသနာပတိ မဟာဓမၼရာဇဂု႐ု´ ဟူေသာ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ကို ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသည္။

ရတနာေရႊဘံုတုလႊတ္ေက်ာင္း ေတာ္ႀကီးကိုလည္း ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ သံဃရာဇာ သာသနာပိုင္ အျဖစ္သို႔ တင္ေျမႇာက္ခံရသည့္အျပင္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ အျဖာျဖာတို႔၌တူမတူေအာင္၊ အတုမရွိေအာင္ တတ္ေျမာက္ေတာ္မူသျဖင့္ `အတုလဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္´ဟူ၍လည္း ရွင္လူအမ်ား တို႔က ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ျပဳစုေသာက်မ္းဂန္မ်ား

သဒၵါဘက္ဆိုင္ရာ ပုဒ္စစ္ သုတ္စစ္ သဒၵါစစ္ နည္းေလးဆယ္၊ သံ၀ဏၰနာမ်ားကို ျမန္မာစကားသြား တိတိက်က်မိမိရရ ေရးသားေသာေၾကာင့္ ျမန္မာစာအရာ၊ သဒၵါအရာမွာ ေက်းဇူးမ်ားသျဖင့္ ယခုထက္ထိ သာသနာေတာ္မွာအစဥ္အဆက္ သင္ၾကား၍ ထင္ရွားေသာ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔အျပင္ အဘိဓမၼာ အေကာက္က်မ္းမ်ား၊ေဆးက်မ္းမ်ား၊ ဓာတ္က်မ္းမ်ား၊ နကၡတ္က်မ္းမ်ား၊ ေဗဒင္က်မ္းမ်ားႏွင့္ အင္းအိုင္ ေတာေတာင္ ၿမိဳ႕ျပဆိုင္ရာဗဟုသုတမ်ားစြာပါေသာ ဇမၺဴ႕တန္ေဆာင္က်မ္းဇမၺဴကြန္ခ်ာက်မ္း၊ ကေဝသာရက်မ္း၊ ရတုလကၤာမ်ား၊ ဆံုးမစာမ်ားကို ေရးသားေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ မင္းလက္၀ဲသုႏၵရ၊ မင္းလက္၀ဲ ေနာ္ရထာ စေသာ အမတ္ပညာရွိမ်ား ေမးေလွ်ာက္ထားေသာ အေမးပုစၧာျပႆနာမ်ားကို လည္း တခဏအတြင္း ႐ုတ္ျခည္း ေျဖဆိုေတာ္မူသည္။ ထိုအေမးအေျဖမ်ားပါေသာ `အေမးေတာ္အေျဖ က်မ္း´မ်ားလည္း မွတ္သားဘြယ္ရာ အႏွစ္သာရ အတိႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်က္ ရွိေပသည္။

ဤမွ် မကေသး သီဟို၊ယိုးဒယား၊ တ႐ုတ္၊ ဇင္းမယ္၊ ကသည္း၊ မဏိပူရျပည္မ်ားက ေမးအပ္ေသာပုစၧာ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာလြယ္ကူ ေျဖဆိုေတာ္မူသည္။

ဘ၀နိဂံုး

မိမိတကာေတာ္ရင္း ျဖစ္ေသာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္း လက္ထက္ သကၠရာဇ္၁၁၂၄-ခု၊ သက္ေတာ္ ၅၆-ႏွစ္၊ ၀ါေတာ္၃၆-၀ါ တြင္ စစ္ကိုင္း ၿမိဳ႕သို႔ ၾကြေတာ္မူခိုက္ ေလနာေရာဂါျဖင့္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။


မွတ္ခ်က္

အတုလဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္ အျပင္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ကိုးကြယ္ေသာ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕၊ဥသွ်စ္ေက်းရြာဇာတိလူမည္ ဦးပန္းေထြး၊ ရဟန္းဘြဲ႔ အရွင္ယသ သည္လည္း `အတုလယသ မဟာဓမၼရာဇဂု႐ု´ဘြဲ႔တံဆိပ္ျဖင့္ အတုလသာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရွိေသးသည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ အတင္.အ႐ံုကြဲျပားၾကရာ ႐ႈံးေသာေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္ေတာ္ျဖင့္ လူထြက္ရသည္

ျမန္မာ့ သမိုင္းတြင္ ထိုကဲ့သို႔ အတုလ ဆရာေတာ္ ၂-ပါး ႐ိွခဲ့ပါ၏။ အျခားေသာ ဆရာေတာ္ မွာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး “အတုလ ယသ မဟာဓမၼ ရာဇဂု႐ု” ဘြဲ႕ တံဆိပ္ျဖင့္ ကိုးကြယ္ေသာ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕၊ ဥသွ်စ္ ေက်းရြာ ဇာတိ လူမည္ ဦးပန္းေထြး၊ ရဟန္းဘြဲ႕ အမည္ အရွင္ ယသ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း- ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္တြင္ အတင္ ဂိုဏ္း ႏွင့္ အ႐ံုဂိုဏ္း ဟူ၍ ကြဲျပားၾကရာတြင္ ႐ႈံးေသာေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္ေတာ္ျဖင့္ လူထြက္ ခဲ႔ရပါသည္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး အေမး၊ အတုလ ဆရာေတာ္ အေျဖ စာအုပ္ကိုလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ ၀ယ္ယူ ရ႐ိွႏိုင္ ပါ၏။
အတုလ ဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္ အေနျဖင့္မူ ပုေတၱာဝါဒ ဆုံးမစာ စေသာ ဆံုးမစာ မ်ား၊ မာရ္နတ္ ေအာင္ ဘုရား႐ိွခိုးစာမ်ား အျပင္၊ အဘိဓမၼာ အေကာက္ က်မ္းမ်ား၊ ေဆးက်မ္းမ်ား၊ ဓာတ္က်မ္းမ်ား၊ နကၡတ္က်မ္းမ်ား၊ ေဗဒင္က်မ္းမ်ား ႏွင့္ ဇမၺဴ႕တန္ေဆာင္က်မ္း၊ ဇမၺဴ ကြန္ခ်ာက်မ္း၊ ကေဝသာရက်မ္း၊ မ်ားကိုလည္း ျပဳစု ေရးသား ေတာ္မူခဲ့သည္။
ေအာက္ပါ က်မ္းတို႔မွာ ဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္ ေရးသား ျပဳစုခဲ့ေသာ က်မ္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ျမမၼာ ၀စၥ၀ါစက က်မ္း၊
ဂ႑ိပဗၺ သမၺႏၶ ဆကၠ ၀ဏၰနာ က်မ္း၊
သုတၱ မာလာ၀ုတၱိ က်မ္း၊
ပုဒ္စစ္ သဒၵါ စစ္ သံ၀ဏၰ နာ နည္းေလးဆယ္ သဒၵါငယ္၊ ကစၥာယန အရေကာက္က်မ္း
ဉာဏ္ေကာက္က်မ္း၊
ေနတၱိဟာရ အေကာက္က်မ္း၊
၀ီထိ လက္႐ိုးက်မ္း၊
အဘိဓမၼာ ဂမၻီရ ရတၱေဒသနာ အရေကာက္က်မ္း၊
ဒြါဒသ ရာသီက်မ္း၊
ဒြါဒသ စိႏၲန နကၡတ္က်မ္း၊
အာဒိ ကပၸက်မ္း၊
ကပၸလကၤာရ က်မ္း၊ (ျမန္မာ ဘာသာျဖင့္ ပထမဆံုး စတင္ျပဳစုခဲ့သူမွာ ရွင္ ဥတၱမသီရီ ျဖစ္၍- ျမန္မာ ဘာသာအားျဖင့္ မူရင္းက်မ္းကို အခ်ိဳ႕က ဥတၱမသီရီ က်မ္းဟုလည္း ေခၚၾကပါသည္။ စကားခ်ပ္)
ကပၸ ၀ဏၰ နာက်မ္း၊
လက္႐ိုး ေဗဒင္ ဋီကာက်မ္း၊
ဓါတ္က်မ္း၊
ဆန၀ုတိ ေဆးက်မ္း၊
အသီတိ ဓါတ္က်မ္း
မကာရေလာပ အေက်ာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္ သကၠရာဇ္ ၁၀၈၆-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔ (ခရစ္ သကၠရာဇ္- ၁၇၂၄-ခုႏွစ္၊ ေမလ ၉-ရက္၊ အဂၤါေန႔) နံနက္ ၄ခ်က္တီး ေက်ာ္၌ (ေရွး ျမန္မာအခ်ိန္ စနစ္အရ အာ႐ံုတက္ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။) ေတာင္တြင္းႀကီး ၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္ဖက္ ပုတီးကုန္းရြာသား အဖ ဦးတိုးေျပ ႏွင့္ အမိ ေဒၚမယ္ၾကာ တို႔မွ ဖြားျမင္သည္။
ငယ္မည္မွာ ေမာင္ေဖ်ာ္ ျဖစ္ၿပီး- ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕ ကန္ဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ထံတြင္ စတင္ပညာသင္ၾကားသည္။ ဆရာေတာ္ ေလာင္းလ်ာသည္ ငယ္စဥ္ကပင္- အတိုင္း အဆမဲ့ အစားၾကဴး တတ္သျဖင့္ ငယ္ဆရာ ျဖစ္သူ ကန္ဦး ဆရာေတာ္မွ- “ေမာင္ ပဥၨင္း ဒီအတုိင္းသာ ဆိုယင္ျဖင့္ အသက္မ႐ွည္ ႏိုင္” ဟု သတိေပး ခဲ့ရပါသည္